درصد یا میزان دفع نمک پارامتری است که مستقیما بر کیفیت آب محصول سیستم RO اثر می گذارد. باید پارامترهای موثر درکاهش دفع نمک یک سیستم RO را قبلا ازاینکه موجب کاهش شدید دفع نمک شوند، شناسایی و رفع نمود. بهرحال محاسبه میزان کاهش دفع نمک یک فاکتور اساسی در ارزیابی عملکرد یک سیستم RO می باشد و به صورت ذیل محاسبه میشود:
100 × {TDS جریان غلیظ ÷ (TDS محصول – TDS جریان غلیظ )}= درصد دفع نمک
جایی که:
TDS جریان غلیظ: TDS آب در سمت تحت فشار غشا RO و
TDS جریان محصول: TDS جریان محصول غشا RO می باشد.
با تغییر TDS خوراک یک سیستم RO، TDS جریان غلیظ و تا حدودی TDS جریان محصول تغییر می نماید. دو روش برای محاسبه دفع نمک سیستم براساس مقادیر متوسط در طول سیستم RO وجود دارد.
روش اول: استفاده از میزان تغلیظ جریان خوراک در طول سیستم می باشد. مقدار دفع نمک محاسبه شده از این طریق اندکی کمتر از مقدار واقعی دفع نمک هر المنت خواهد بود. میزان تفاوت بستگی به میزان بازیافت سیستم RO دارد. ( یعنی اینکه میزان تغلیظ جریان دفعی نسبت به خوراک چقدر باشد )
روش دوم: این روش بر مبنای استفاده از متوسط حسابی TDS جریان خوراک و جریان دفعی می باشد. مقادیر بدست آمده از این روش به مقادیر واقعی دفع نمک المنت های جداگانه نزدیک تر می باشند. با این روش تغییرات میزان دفع نمک بر اثر تغییر بازیافت محصول RO در نظر گرفته می شود. در روش اول با افزایش بازیافت محصول حتی بدون تغییر واقعی در کارایی غشا، در میزان دفع نمک محاسبه شده کاهش دیده می شود. بنابراین استفاده از مقدار متوسط TDS خوراک روش دقیق تری برای محاسبه میزان دفع نمک می باشد TDS متوسط و درصد دفع نمک با روبط ذیل بیان می شود:
2/ (TDS جریان غلیظ + TDS خوراک غشا) = TDS متوسط خوراک
100× TDS متوسط خوراک / (TDS محصول – TDS متوسط خوراک) = درصد دفع نمک
اگر TDS جریان غلیظ محاسبه نشده باشد، می توان آن را با استفاده از میزان بازیافت محصول محاسبه نمود:
{( میزان بازیافت – 1)/1} × TDS خوراک غشا = TDS غلیظ
اگر این رابطه را در معادله قبل قرار دهیم داریم:
2/ {(بازیافت -1)/1 + 1} × TDS خوراک غشا = TDS متوسط خوراک
دفع یون های خاص
از آنجایی که میزان دفع هر نمک خاص توسط غشا RO مقداری ویژه می باشد، با تغییر غلظت یک یون در آب خوراک سیستم RO ( علی رغم ثابت نگهداشتن یا ثابت باقی ماندن TDS جریان خوراک ) میزان کلی دفع نمک توسط سیستم RO تغییر خواهد کرد. بنابراین برای حصول نتیجه مطلوب تر باید به جای TDS غلظت یون های مختلف را در محاسبات به کار گرفت. در شرایط کاری مشابه از نظر نرخ جریان خوراک و میزان فشار سیستم، میزان دفع یک نمک خاص ثابت باقی می ماند. مگراینکه عامل دیگری بر کارکرد غشا اثر بگذارد.
اطلاعات بدست آمده از راه اندازی یک سیستم با غشاهای نو مبنای مناسبی برای مقایسه های بعدی از میزان دفع نمک های مختلف توسط غشا می باشد. به عنوان مثال میزان دفع یک یون تک ظرفیتی نظیر کلراید یا سدیم کاملا ثابت بوده و می تواند مبنای مطلوبی برای مقایسه های بعدی باشد.
همچنین از محاسبات دفع نمک یک یون دوظرفیتی نظیر کلسیم می توان برای تشخیص بین بروز اشکال مکانیکی و بروز پدیده تخریب غشا استفاده نمود. در آنالیز آب حاصل از نشتی مکانیکی از محل اتصالات در المنت های حلزونی و الیاف توخالی هم یون های یک ظرفیتی و هم دوظرفیتی مشاهده می شود. در حالی که وقتی نشتی بواسطه تخریب غشا است، عموما فقط یون های یک ظرفیتی مشاهده می شود.
گاهی به جای TDS از مقادیر هدایت الکتریکی استفاده می شود. معمولا در صورت به کارگیری مقادیر هدایت الکتریکی به جای TDS میزان دفع نمک محاسبه شده اندکی کمتر از حالت استفاده از مقادیر TDS می باشد. این به خاطر تغییرات در ضریب تبدیل هدایت الکتریکی و TDS به یکدیگر در جریان های خوراک، محصول و دفعی می باشد.