فولینگ و گرفتگی یک پدیده نرمال در اکثر سیستم های RO است. با تناوب تمیزکاری مناسب اغلب فولینگ ها قابل دفع هستند. بنابراین تا زمانی که کارکرد اولیه غشا پس از شستشوی شیمیایی بدست آید مشکلی متوجه سیستم RO نخواهد بود.
لایه فولینگ روی غشا می تواند سبب کاهش غلظت نمک ها در توده جریان و افزایش غلظت ( پلاریزاسیون ) در لایه چسبیده به سطح غشا گردد و نتیجتا یک افزایش در نمک های جریان محصول نیز پیش خواهد آمد و احتمال ترسیب روی غشا به دلیل بالا رفتن مقدار غلظت نمک به بیش از میزان انحلال بسیار افزایش یابد. برای چنین سیستم هایی اکثرا ترسیب سولفات یا سلیکا پیش می آید. بیشتر فولینگ ها با گذر زمان در عمق فشرده شده و به سختی با شستشوی جدا می شود. زمان شستشوی شیمیایی با یکی از علایم زیر مشخص می گردد.
الف) کاهش 15-10 درصد از جریان محصول نسبت به شرایط اولیه
ب) اختلاف فشار 15-10 درصد بیشتر از شرایط نرمال اولیه
ج) کاهش در میزان دفع نمک 2-1 درصد نسبت به شرایط اولیه
معمولا یک مقدار افت میزان جریان محصول نسبت به شرایط اولیه سیستم پس از 200 ساعت کارکرد پیش می آید که به دلیل فشرده شدن غشاها در هم است. خوشبختانه تشکیل فولینگ و رسوب روی غشاهای RO به صورت لایه ای می باشد و چنانچه نوع آنها درست تشخیص داده شود و به ترتیب از لایه بالایی قابل دفع با محلول مناسب است و در مرحله بعد می توان لایه دوم را با محلول شیمیایی مناسب آن لایه جدا نمود.
برای لایه های سخت فولینگ و رسوب محلول های با pH پایین که با یک محلول با pH قلیایی دنبال شود و نهایتا مجدد از محلول با pH اسیدی استفاده شود، مناسب است و باید در بین مراحل شستشو داده شود ( با آب خالص ).
گاهی بسته به طبیعت فولینگ یا رسوب ممکن است کار با محلول قلیایی شروع و با محلول اسیدی دنبال شود.
چنانچه فولینگ آهن و منگنز تایید شود، باید از محلول های از بین برنده رسوبات فلزی استفاده گردد. در زمان پیش آمدن فولینگ بیولوژیکی و تجمع ذرات معلق (SS) محلول قلیایی مطلوب خواهد بود. چنانچه یک محلول کارایی و اثر لازم رت نداشته باشد، با محلول دیگر تکرار خواهد شد و در صورتی که به طور جزیی موثر باشد، با شستشوی چند مرحله ای کار تکمیل خواهد شد.
مطالب مرتبط:
غشای نیمه تراوا