فرایند آب شیرین کردن ( نمک زدایی ) عبارت از خارج کردن جامدات محلول است. چگونگی انتخاب بهترین روش شیرین کردن آب، که برای منبع آب استفاده می شود، به مقدار و نوع نمک های موجود در آن بستگی دارد.
چرخه هیدرولوژی یک فرایند طبیعی آب شیرین کن است که هنگام تبخیر آب از سطح اقیانوس ها و دریاها اتفاق می افتد. هنگام تبخیر آب، جامدات محلول باقی می مانند و آب خالص تبخیر شده، به ابرها می پیوندد. سرانجام هنگامی که رطوبت به اندازه کافی انباشته شد و توده ابر نیز به قدر کفایت سرد شد، بخار آب متراکم شده و به صورت قطرات باران یا دانه های برف، به زمین برمی گردد که به صورت فرایندی پایان ناپذیر تکرار می شود.
بارانی که مستقیما روی دریا می بارد، به سرعت با آب شور مخلوط می شود. آن قسمت از آبی که روی زمین می ریزد، به طرف رودخانه یا دریاچه زه کش شده و سرانجام به دریا برمی گردد. مقداری از بارندگی با نفوذ به زمین، در خاک و سنگ ها جریان می یابد، مواد معدنی و سایر مواد در آن حل شده و بر میزان نمک آن افزوده می گردد.
بنا به پیشنهاد سازمان بهداشت جهانی میزان غلظت جامدات محلول یا شوری آب شرب باید کمتر از 500 میلی گرم در لیتر باشد. متاسفانه تن ها کمتر از 3% از آب های جهان دارای شوری مناسب، به منظور مصرف بشر می باشند. اغلب آب های با شوری کم و آب های شیرین، در یخچال های قطبی و یا توده های یخی آن انباشته شده و یا به صورت آب های زیرزمینی با عمق زیاد و غیرقابل دسترس موجود است.
کمتر از نیمی از 1% از آب های جهان قابل دسترسی آسان بوده و شوری آن در حدی است که برای مصرف انسان بی خطر تخمین زده می شود.