در سیستم های تبخیری MVC، به منظور تبخیر آب، از گرمای تولید شده در فرایند متراکم سازی مکانیکی به جای بخار حاصل از جوشاندن، استفاده می شود. بخار آب تولید شده از مایع، از سیستم خارج شده و به طور مکانیکی منقبض ( متراکم ) می شود، مجددا به عنوان جریان بخار داغ وارد سیستم می شود. چون مجددا بخار آب متراکم می شود، این واحدها، سیستم های متراکم سازی مکانیکی بخار آب (MVR) نامیده می شوند.
در یک آرایش معمول، نازل های اسپری ( پاششی ) آب دریا را به طور یکسان و یکنواخت در سرتاسر ردیف های افقی لوله ها پخش می کنند و این در حالی است که بخار آب نیز جریان دارد. گرمای نهان حاصل از فرایند متراکم شدن جریان بخار در درون لوله ها، به لایه نازک آب دریا که در خارج از لوله ها وجود دارد، منتقل شده و در نتیجه این انتقال گرما عمل تبخیر رخ می دهد. بخار حاصل از این آب دریا در مسیر خود با عبور از توری مفتولی، وارد کمپرسور سانتریفوژ می شود که فشار و دمای آن افزایش می یابد، سپس به صورت جریان بخار داغ وارد لوله ها می شود. بخار آب متراکم شده ( تقطیر شده ) در درون لوله ها، همان آب تصفیه شده ( خالص ) است.
یک سیستم با کارایی مناسب به گونه ای طراحی می شود که گرمای حاصل از کمپرسور چرخشی کافی بوده و به تولید حرارت اضافی نیاز نمی باشد. دستگاه تولید گرما یا منبع خارجی بخار، تنها برای شروع فرایند و تا زمانی که به دمای تبخیر برسد و در آن نقطه کمپرسور شروع به کار کند، لازم است و بعد از آن دستگاه تولید بخار یا منبع جریان بخار می تواند متوقف گردد.
کوچک ترین سیستم های MVC معمولا به صورت واحدهای یک مرحله ای می باشند که در فشاری کمی بالاتر از فشار اتمسفر و در دمای حدود 120 درجه سانتیگراد کار می کنند. این موضوع موجب می شود که خروج NCG از فرایند راحت تر انجام شده و اندازه سیستم کوچک گردد. ظرفیت تولید این سیستم ها اغلب، کمتر از 350 متر مکعب در روز است. این سیستم های کوچک می توانند به صورت عمودی نیز طراحی شوند که جریان در آنها به سمت بالا و یا پایین باشد.
سیستم های MVC که بزرگ ترند، معمولا تحت شرایط خلا کار کرده و به صورت افقی می باشند. بعضی از سیستم های بزرگ تر، از ترکیب واحدهایی با آرایش چند مرحله ای و کمپرسورهای بخار تشکیل شده اند. این واحدها تحت شرایط خلا کار می کنند و در این سیستم ها به منظور دفع NCG، هواکش های مخصوصی تعبیه شده که از ترکیب پمپ ها و مکنده ها تشکیل شده است. با استفاده از MVC ظرفیت تولید بیش از 2500 متر مکعب در روز هم به دست آمده است. مقادیر بالاتر جریان نه به علت تکنولوژی موجود در فرایند، بلکه به خاطر وجود کمپرسورهای موردنیاز، امکان پذیر نمی باشد.
MVC معمولا زمانی استفاده می شود که امکان تهیه جریان بخار با هزینه پایین وجود نداشته باشد، خنک سازی آب محدوده بوده و یا جریان الکتریسیته به عنوان تنها منبع انرژی است.
هتل ها، مراکز خرید و تفریحی، مناطق شهری، تاسیسات نظامی و نیروی دریایی اغلب از واحدهای تقطیر متراکم سازی مکانیکی بخار آب (MVC) استفاده می کنند. در بعضی واحدهای MVC در کمپرسورها از موتورهای دیزلی استفاده می شود، ولی اغلب دارای موتورهای الکتریکی بوده و میزان مصرف آنها به ازای هر مترمکعب آب تولیدی بین 8/5 و 18 کیلو وات است.
واحدهای MVC برای مایعات خاص، به خصوص آنهایی که میزان بالای نمک دارند، ایده آل است. واحدهای MVC با لوله عمودی و جریان رو به پایین یا تغلیظ کننده های پساب شور، عمدتا همراه با سایر فرایندها، در حالت بدون تخلیه پساب به کار می روند.